Skip to main content

     Głównym pokarmem wilków w Polsce są jelenie, sarny i dziki. Zwierzęta hodowlane stanowią zaledwie kilka procent diety tych drapieżników, a na inwentarz poluje mniej niż połowa watah w naszym kraju. Szkody występują wówczas, gdy wypas prowadzony jest w pobliżu lasu, a inwentarz pozbawiony jest odpowiedniego dozoru.

Rocznie wilki zabijają około 600 zwierząt gospodarskich. Szkody te sięgają 0,002% stanu krów i 0,06% stanu owiec w Polsce. Nie są zatem w skali kraju znaczące, natomiast w skali poszczególnych gospodarstw stanowią zwykle poważny problem. Dlatego niezmiernie ważne jest wprowadzanie na obszarach występowania wilków skutecznych metod ochrony inwentarza, zmodyfikowanych praktyk hodowlanych oraz usprawnianie systemu odszkodowań.

Najczęściej atakowane są owce, kozy i bydło, a w ostatnich latach coraz częściej daniele, z uwagi na powstawanie w północno-wschodniej i zachodniej Polsce wielu słabo zabezpieczonych hodowli fermowych danieli. Ponieważ ceny rynkowe danieli są wysokie, szkody na tych fermach znacząco wpłynęły na zwiększenie się rocznych kwot odszkodowań wypłacanych z Budżetu Państwa. Średnia kwota odszkodowań wypłacanych za szkody powodowane przez wilki w ubiegłych pięciu latach wynosiła około 770 tys. zł rocznie. Jednak notowane są znaczne wahania pomiędzy poszczególnymi latami. Wynikają one z różnic w długości sezonu wegetacyjnego, lokalnej dynamiki rozwoju hodowli, zwiększania się zasięgu występowania wilka w Polsce, doskonalenia się systemu odszkodowań, zmian cen zwierząt hodowlanych.  W 2018 r. za inwentarz zabity przez wilki wypłacono 1 mln 151 tys. zł. Stanowiło to 4,5% z całkowitej kwoty 25 mln 290 tys. zł wypłaconej za szkody powodowane przez wszystkie objęte systemem chronione gatunki (wilki, rysie niedźwiedzie, żubry i bobry).

Ataki drapieżników mogą występować przez cały okres wypasów, jednak ich największe natężenie notuje się od sierpnia do października. Wynika to z kilku przyczyn: na przełomie lata i jesieni wzrasta znacząco zapotrzebowanie pokarmowe wilczych szczeniąt, tegoroczne młode ssaki kopytne są już podrośnięte i sprawniejsze w uciekaniu przed drapieżnikami, ich zagęszczenie wskutek drapieżnictwa oraz innych czynników śmiertelności jest niższe niż wiosną i latem, powoduje to większe zainteresowanie wilków dodatkowymi źródłami pokarmu. Ponadto dni są coraz krótsze, pogarsza się pogoda i obniża temperatura, co nie sprzyja dobremu nadzorowi właścicieli nad inwentarzem i ułatwia skuteczne ataki.

Identyfikacja sprawców szkód wyrządzanych wśród zwierząt gospodarskich nie jest łatwa. Bardzo podobne ślady na ciałach zabitych zwierząt pozostawiają bowiem także inne drapiezniki, m.in. psy. Ocenia się, że co roku psy zabijają w Polsce ok. 280 zwierząt hodowlanych - szczegóły znaleźć można w artykule opublikowanym na łamach Biological Conservation. W identyfikacji sprawców szkód pomocne mogą być metody genetyczne. Przykłady takich zastosowań badań genetycznych znaleźć można w artykule w Forensic Science International: Genetics.

Kontakt

dr hab. Sabina Pierużek-Nowak – prezes
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
+48 606 110 046

Śledź nas


© 2022 Stowarzyszenie dla Natury „Wilk”. All rights Reserved.   Powered by Indico.pl / mapa witryny