Skip to main content

Jak liczy się wilki w innych krajach?

Obecnie w Europie większość krajów prowadzących monitoring populacji wilka w oparciu o wystandaryzowane metody (Niemcy, Francja, Włochy, Hiszpania, Portugalia, Szwecja czy Finlandia) opiera swoje szacunki na ustaleniu liczby grup rodzinnych, z wykorzystaniem narzędzi genetycznych oraz tropień. Kraje te oceniają liczebności wilków do raportów dla Komisji Europejskiej, poprzez pomnożenie liczby zinwentaryzowanych wilczych grup przez średnią dla populacji (uzyskaną podczas badań naukowych) liczbę dorosłych osobników w grupie rodzinnej, a przy populacjach mniejszych poprzez ocenę (w oparciu o tropienia) liczby wilków w każdej z inwentaryzowanych grup. Niektóre kraje dodają do tego około 18-22% osobników samotnych, będących w trakcie dyspersji (Liberg i in. 2012). Zazwyczaj monitoring prowadzony jest przez instytucje rządowe i/lub naukowe i finansowany ze środków budżetowych danego kraju oraz funduszy unijnych.

W Niemczech monitoring populacji wilka prowadzony jest w poszczególnych landach przez grupy przeszkolonych ekspertów według ściśle ustalonych standardów monitoringu (link do Standardy Monitoringu Wilka https://www.polskiwilk.org.pl/jak-chronic/standardy-monitoringu-wilka.

Uzyskane dane są analizowane i kompilowane na poziomie krajowym przez specjalnie powołane Federalne Centrum Dokumentacji i Poradnictwa w Sprawach Wilka https://www.dbb-wolf.de/wolf-management/wolf-monitoring

Centrum to tworzy kilku partnerów instytucjonalnych realizujących działania w zakresie różnych aspektów badań i ochrony wilka. Koordynacją działań DDBW zajmuje się Muzeum Historii Naturalnej Towarzystwa Nauk Przyrodniczych Seckenberg z siedzibą w Görlitz (Saksonia), gdzie prowadzi się m.in. badania nad dietą wilków w Niemczech. Grupa Genetyki Konserwatorskiej działająca w Stacji Badawczej w Gelnhausen Instytutu Seckenberg jest referencyjnym laboratorium genetycznym, w którym wykonywane są analizy genetyczne populacji niemieckiej, tu też dokonuje się analizy prób zebranych przy identyfikacji sprawców szkód wśród zwierząt hodowlanych. Instytut Monitoringu i Badań Wilka „Lupus” w Spreewitz realizuje monitoring wilków w Saksonii od momentu pojawienia się tam pierwszej grupy rodzinnej w 2000 r, ponadto prowadzi doradztwo dotyczące wdrażania standardów monitoringu, zarządzania populacją, szkoli ekspertów w metodyce monitoringu w innych landach, a także doradza i w zakresie ochrony inwentarza. Instytut Badań nad Dzikimi Zwierzętami Leibnitza w Berlinie wykonuje sekcje wszystkich odnalezionych padłych wilków dla oceny czynników śmiertelności. Działalność centrum finansuje Niemieckie Federalne Ministerstwo Środowiska, Ochrony Przyrody i Bezpieczeństwa Narodowego oraz Federalna Agencja Ochrony Przyrody (BfN), natomiast monitoring gatunku na poziomie landów finansowany jest z budżetów poszczególnych krajów związkowych.

Państwa prowadzące polowania na wilki dokonują oceny wielkości populacji tych drapieżników poprzez liczenie poszczególnych osobników opierając się głównie na danych dostarczanych przez myśliwych (np. Bułgaria, Bośnia-Hercegowina, Serbia). Wielkości uzyskane tą „metodą” są ostro krytykowane, jako znacząco zawyżone, zarówno przez naukowców prowadzących badania nad wilkami w tych krajach, jak i przez tamtejsze organizacje przyrodnicze. Estonia, gdzie również poluje się na wilki, szacuje ich populację podając liczbę rozmnażających się par (czyli w efekcie grup rodzinnych), natomiast Łotwa szacuje wielkość populacji opierając się na liczbie, płci i wieku odstrzelonych co roku osobników, co oceniane jest jako bardzo nieprecyzyjne i kontrowersyjne. 

Kontakt

dr hab. Sabina Pierużek-Nowak – prezes
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
+48 606 110 046

Śledź nas


© 2022 Stowarzyszenie dla Natury „Wilk”. All rights Reserved.   Powered by Indico.pl / mapa witryny